خوشاآنانکه قبل ازتانگومردند
بدون لاین وواتسآپ جان سپردند
خوشاآنانکه دروایبرنرفتند
به دورازفیسبوک درخاک خفتند
همانهائی که ازتانگوبریدند
زاینترنت به اونترنت پریدند
همانهائی که یک فایلم نداشتند
کامنت عشق برعالم نوشتند
همانهائی که خیلی کاردرستند
به این پست مجازی دل نبستند
همانهاکه سعادت راخریدند
شهادت لایک کردند و پریدند
خارها
خوار نیستند
شاخه های خشک
چوبه های دار نیستند
میوه های کال کرم خورده نیز
روی دوش شاخه بار نیستند
پیش از آنکه برگهای زرد را
زیر پای خویش
سرزنش کنی
خش خشی به گوش می رسد :
برگهای بی گناه
با زبان ساده اعتراف می کنند
خشکی درخت
از کدام ریشه آب می خورَد !
قیصر امین پور
آینه‌های ناگهان
گر چه خویش را به هر چه خواستم رسانده ام
عشق من ! قبول کن هنوز بی تو مانده ام
تو : نهایت تمام قلّه های دوردست
من : کسی که عشق را به قله ها رسانده ام
هر شب از هزار و یک شبی که با تو بوده ام
دامنی ستاره پیش پای تو فشانده ام
گرچه من سرم برای عشق درد می کند
با وجود این , تو را به دردسر کشانده ام
دامن تمام ابرهای دوردست را
با هوای آفتاب روی تو تکانده ام
گرچه آسمان تمام هستی مرا گرفت
بر لبم به خاطر تو شکوه ای نرانده ام
خوب من ! به جان آینه, به چشم تو, قسم
یک دل زلال در برابرت نشانده ام
حرف آخرم : همین که با تمام شاعریم
غیر تو ، برای هیچکس غزل نخوانده ام !
شعر از سهیل محمودی
